Lizzy Bruno

Kunst en cultuur hebben het zwaar. Niet alleen door de coronacrisis. Al jaren wordt erop bezuinigd. Sinds 2012 moeten cultuurinstellingen ondernemerschap tonen, zich meer op de markt gaan richten en zelf inkomsten genereren. Helaas is het zo dat men kunst en cultuur vaak ziet als een gat waarin alleen maar geld verdwijnt, geld dat niets oplevert. Maar, kunst en cultuur maken ons rijk. Ze leggen contact, ze verbinden, verbazen ons, laten ons huilen, lachen, ontspannen en verwerken. Kunst en cultuur zetten ons aan het denken. Daardoor ontwikkelen wij het vermogen om buiten de gebaande paden oplossingen te bedenken voor problemen en uitdagingen. Kunst en cultuur definiëren wie wij zijn. Als we de kunst en cultuur overlaten aan marktwerking alleen is mainstream eenheidsworst wat we terugkrijgen. De angst niet te kunnen verkopen, niet durven afwijken en experimenteren is voor kunst en cultuur de dood in de pot. Het brengt ons als mensen en samenleving niet verder. Ook in de gemeente Venray staan kunst en cultuur onder druk. Het voorbeeld daarvan is het verdwijnen van het kunstencentrum Jerusalem. Daarmee zijn kunst en cultuur niet bereikbaar voor iedereen en hebben de makers ervan het zwaar. De coronacrisis heeft dat verergerd. Terwijl we juist tijdens zo’n crisis kunst en cultuur hard nodig hebben. Jongeren hebben het zwaar, maar ook ouderen lijden onder de afzondering van anderen. De tweedeling in de samenleving is nog nooit zo groot geweest. Daarom – én om goed voorbereid te zijn op nieuwe crises – moet er voor kunst en cultuur structureel meer geld beschikbaar komen. Voor de schouwburg en het Odapark, maar ook voor de fanfares, muziek in de klas en de jongerencentra. Om een paar voorbeelden te noemen. Zij hebben ons nodig en wij hebben hen hard nodig om ons weer samen te brengen en om samen uit deze crisis te komen. 

Creatief uiten

Kunst en cultuur verbinden ons, verbazen ons, laten ons huilen, lachen, ontspannen en verwerken. Ze stellen ons in staat creatieve oplossingen te vinden voor problemen en uitdagingen. Ze maken ons tot wie wij zijn. Juist nu hebben wij kunst en cultuur hard nodig.  

Even voorstellen:

Ik ben in 1976 geboren in Eindhoven en woon bijna mijn hele leven in Venray. Mijn moeder is een echte Venrodse en mijn vader, afkomstig uit het voormalige Nederlands-Indië, woont sinds 1957 in Venray. Ik woon samen met mijn vriend Arne en ik heb twee kinderen. Dat zijn Salva (22 jaar) en Julia (17 jaar). Voorheen was ik in de raad actief voor ProVenray. Ik wil eraan bijdragen dat de gemeente Venray mensen accepteert zoals ze zijn. Dat Venray een gemeente is waar mensen elkaar helpen en wat voor elkaar over hebben. Een Venray met mooie grote gezonde bossen, vennen en weilanden vol wilde bloemen. Waar energie duurzaam wordt opgewekt door en voor Venraynaren zelf.